چند شعر از مجموعه شعر بر پلکان برج قديمی
چاپ اول ١٣۶٨، انتشارات شفا
١۴٢ صفحه
چاپ اول ١٣۶٨، انتشارات شفا
١۴٢ صفحه
١
باریدن بر تراشه‌های چوب
در دنگ‌دنگ ناقوس‌ها
فراموش شدن
و حسد ورزیدن به آسمانی كه همیشه خواهد بود
آه ای چوب خیس
اگر می‌توانستی بیاندیشی
چقدر رنج می‌بردی
٢
گاوی برای كشته شدن
و آسمان
كه انتظاری جاودان است
مرد
كلاه از سر برداشت
و رو به هزاران صندلی تهی فریاد كشید
خیسی جبران‌ناپذیر اشك
بر گونه‌های جاودانۀ خاك
و اینك
گاوی كه توان آن را دارد
در چشمان ماتش
شوق نگریستن را نشانمان دهد
خورشید در گودی چشم زنان فرو می‌شد
و هنگام در آغوش كشیدن زمین فرا می‌رسید
و من دریافتم
استخوان‌های ترك خورده
اتفاقی بیش نیست
چنان كه غوك‌ها و پروانه‌ها
گاو
و مرد
و ستاره‌ای كه فرو می‌افتد
نعلی زنگ زده
و بارانی كه
بر گردن آویزهای گلی دختران كولی می‌بارد
سرنوشت را رقم خواهد زد
آنگاه آهسته
در پوسیدگی آبی رنگ بال پروانه‌ای مرده
به حیاتی دیگر
فراخوانده شدم
٣
اینك
لحظه در بشقابی كهنه بر دیوار
جای می‌گیرد
باریدن بر تراشه‌های چوب
در دنگ‌دنگ ناقوس‌ها
فراموش شدن
و حسد ورزیدن به آسمانی كه همیشه خواهد بود
آه ای چوب خیس
اگر می‌توانستی بیاندیشی
چقدر رنج می‌بردی
٢
گاوی برای كشته شدن
و آسمان
كه انتظاری جاودان است
مرد
كلاه از سر برداشت
و رو به هزاران صندلی تهی فریاد كشید
خیسی جبران‌ناپذیر اشك
بر گونه‌های جاودانۀ خاك
و اینك
گاوی كه توان آن را دارد
در چشمان ماتش
شوق نگریستن را نشانمان دهد
خورشید در گودی چشم زنان فرو می‌شد
و هنگام در آغوش كشیدن زمین فرا می‌رسید
و من دریافتم
استخوان‌های ترك خورده
اتفاقی بیش نیست
چنان كه غوك‌ها و پروانه‌ها
گاو
و مرد
و ستاره‌ای كه فرو می‌افتد
نعلی زنگ زده
و بارانی كه
بر گردن آویزهای گلی دختران كولی می‌بارد
سرنوشت را رقم خواهد زد
آنگاه آهسته
در پوسیدگی آبی رنگ بال پروانه‌ای مرده
به حیاتی دیگر
فراخوانده شدم
٣
اینك
لحظه در بشقابی كهنه بر دیوار
جای می‌گیرد
چین و شكنج‌های دامن كولیان مرده
گرد و غبار كنج اتاق
و تنفس قرون
كه در ژرفنایش
رقص دختری كولی
بر گردی بشقاب كهنه
نقش بسته است
۴
دانستن این‌كه
برگ
خواب سهمگین زمین است
و دستمال‌های صورتی كولیان
گرد ماه را می‌گیرد
و هیچ زورقی
تاكنون
به انتهای خورشید نرسیده است
آه
دانستن این همه
پس از بوسه‌ای
بر گیسوی زنی مرده
۵
بر تخته های بارانداز
جای پای دختری
بر آسمان ِ پُر ابر
ردّ نگاهی
تنها لحظه ای پس از آنچه
مرگ اش می خوانند